Memleket futbolunda çok sayıda Demirspor var; Ankara Demirspor, Eskişehir Demirspor, İzmir Demirspor, Nusaybin Demirspor… Bunlar, bir dönemin temsilcisi; demiryollarının kara yollarına mağlup olmadığı, kamunun tu kaka olmadığı dönemde kurulmuş, bir geleneğin taşıyıcı katarları. Kuruluşları, 2. Dünya Savaşı döneminde askere alınmayan gençleri zinde tutmak için, belli sayıda çalışanı olan kurumlara spor kulübü kurma zorunluluğu getiren “Sivil Savunma Mükellefiyeti” kanunu Adana Demirspor da bu geleneğin bir temsilcisi; hatta onların en ünlüsü.
1940 yılında kurulan Adana’nın mavi-lacivertli takımı bu yıl (2005) 65. yaşını kutluyor. Kutlamaları organize eden, dahası böyle bir yıl dönümünü akıl eden, takımın asıl sahibi, taraftarları. www.mavilacivert.com adresli internet sitesinin 9 mayıs’ta düzenlediği Adana’da 65. yıl etkinlikleri, Demirspor tarihinde bir ilkti; takımın yaşayan simge isimleri, taraftarları düzenlenen bir gecede bir araya geldiler; Coşkun Özarı, Metin Türel, Ali Hoşfikirer, katılanlardan bazılarıydı…Önce “Dünden Bugüne Adana Demirspor” panelinde daha sonra da “65.Yıl Balosu”nda takımın ahvali üzerine konuşuldu gecede, sinevizyon görüntüleri bazı unutkanların zihinlerini tazeledi. Takımın eski günlerine dönebilmesi, bu birliğin pekişmesi, neler yapılması gerektiği üzerine kafa patlatılması için daha çok bir araya gelinmesi ise açık bir gerçek.
Belki de doğrusu bu; bilinir ki futbolcusu, yöneticisi geçicidir bir takımda; taraftar bakidir. (Bruno’nun kalbi hala Şekerspor’da değil midir?) Lakin, şu anda Adana Demirspor’da 65. yıl etkinliği organize edecek sağlam bir yönetimi yok. Son iki yıla damga vuran yönetilebilirlik krizi, Demirspor’u geri dönülmez bir sürece itiyor gibi görünüyor. Aslında bu durum bir çok Anadolu kulübü için geçerli; artık spor kulüpleri bir para babasına sırtını dayamadan ayakta duramayacak gibi görünüyor. Sırtını “sağlam duvar”a dayayınca da öyle bir gam çöküyor ki içine, o gam duvarı bile eritiyor. Bir bakıyorsun yerle yeksansın.
Adana Demirspor, kuruluş yıllarında futbol dışında, su topu, basketbol, bisiklet ve güreş, masa tenisi dallarında da gençler yetiştiriyor. Tam anlamıyla bir “spor kulübü”ydü. Bir çok ünlü sporcu çıkardı bağrından kulüp. Muharrem Gülergin, Coral, Füze Selami, Kartal Yaşar... Fatih Terim’i yetiştiren de Adana Demirspor’du. Su topu ise Demirspor’un en başarılı olduğu branş; bu dalda 17 yıl boyunca yenilmiyor ve “yenilmez armada” olarak anılıyor kaptanlığının Muharrem Gülergin’in yaptığı Demirspor su topu ekibi. Atletizm ve güreş alanlarında da milli sporcular çıkarıyor kulüp. Futbolda ise bölgesel ligdeki başarıların ardından, 1965’te 2.lige alınan Demirspor, 1972’te de 1.lige çıkma başarısı gösteriyor ve 10 yıl birinci lige kalıyor. 1980'lerin sonunda bir düşüp bir çıkmaya başlayan Mavi Şimşekler, 1999’da tarihinin en kötü günlerini yaşayarak 3.lige düşüyor. 2001-2002 sezonunda 2.lig A’ya yükselen Demirspor, 2 yılın sonunda, geçen sene 2. lig B kategorisine düştü ve gelecek yılı orada geçirecek.
1969’a kadar müessese takımı olan Demirspor, bundan sonra “sivil” yöneticiler tarafından yönetiliyor. Bir bakıma ülkenin demiryollarının kaderiyle örtüşür “demirsporlar”ın gelişimi; KİT’lerin iktidarların elinde oyuncağa dönmesi gibi, Adana Demirspor da yerel politikacıların elinde kişisel çıkarlar için kullanılıyor. Birilerinin çıkıp, onca zamanın-yaranın ardından, demiryollarını canlandırma projesi gibi ters tepiyor eşyanın doğasına aykırı olan Demirspor’u sahiplenme çabaları. Bu “çınarın” yeni yaşlarına, sürekli eskiyi anarak girmemesi gerektiği ise gün gibi açık durumda.
Keyifle okudum,teşekkür ederim,kıyısından kenarından biraz bulaşmışlığım vardır demir spora eski günler canlandı bir an,sağolun.
YanıtlaSilSelamlar.